Pielgrzymka Rodziny Szkół im. Jana Pawła II w Częstochowie

            W dniu 9 października 2014 r. poczet sztandarowy w składzie: Kinga Piotrowska, Katarzyna Arciuszkiewicz, Katarzyna Wiercińska, Jacek Oszczepaliński, Julia Pietraszuk, Anna Turkowicz, Wioleta Andrzejewska i Łukasz Jakubowski  wyjechał na XIV pielgrzymkę Rodziny Szkół im. Jana Pawła II na Jasną Górę do Częstochowy.

            Przed 4 rano spotkaliśmy się na placu szkoły, aby „wpakować się” do samochodów naszych kierowców, a mianowicie: Ks. Krzysztofa Dobrogowskiego wraz z Panem Dyrektorem Kazimierzem Pietraszko oraz Panem Markiem Chromem.

            Po ciężkiej, ponad pięciogodzinnej podróży dotarliśmy na miejsce. Wszyscy odetchnęli z ulgą. Po przebraniu się w strój galowy wybraliśmy się na „wały”. Zabawny pan w mundurze tłumaczył nam prawidłowe ustawienie. Po przywitaniu przybyłych grup odmówiliśmy koronkę do Bożego Miłosierdzia, a następnie rozpoczęła się Msza Święta pod przewodnictwem Nuncjusza Apostolskiego Abp Celestino Migliore. O intencjach tegorocznej pielgrzymki przypomniał także o. Sebastian Matecki, witając zgromadzonych słowami: „To jest jedna z największych inicjatyw – pielgrzymowanie, ale przecież cały rok jest kontakt szkół i wiele innych działań, aby przybliżać duchowość Jana Pawła II, jego świętość, aby żyć tą ideą, jaką on zaszczepiał w ludzkie serca, w serca młodych”. Dopisała nam także świetna pogoda, jednak jak na złość zaciął się nad nami parawan przeciwsłoneczny i musieliśmy „topić się” na słońcu. Po mszy wychodząc z balkonu zobaczyliśmy tłumy ludzi, które (jak później się dowiedzieliśmy) liczyły ponad 20 tys. osób. Byliśmy w ogromnym szoku! Korzystając z okazji chcieliśmy zajść do kaplicy, aby zobaczyć Cudowny obraz, ale było tyle ludzi, że nie mogliśmy wejść do środka. W tym samym momencie zobaczyliśmy nadchodzący szpaler żołnierzy wojska. Po tych wydarzeniach zrobiliśmy pamiątkowe zdjęcia (ukazane niżej) i wybraliśmy się na tradycyjną pizzę. Następnie wsiedliśmy do naszych „limuzyn” i wyruszyliśmy do domu :)

            Po decyzji Pana Marka jechaliśmy przez Warszawę. Los tak chciał, że staliśmy w korkach prawie godzinę! Po około 6 godzinach ekscytujących wrażeń ( „Czy można otworzyć okno?”, „Daleko jeszcze?” i filozoficznych rozmowach między Jackiem a Julką) dotarliśmy do Bociek cali i zdrowi.

            Reasumując: dla nas uczniów było to fantastyczne przeżycie. Niestety nauczyciele musieli wysłuchiwać naszych wielogodzinnych bredni i bezsensownych pytań, choć i tak było śmiesznie. Na koniec oznajmiliśmy: co złego to nie my... :)

Autorki:

Uczennice klasy III gimnazjum:

Anna Turkowicz i Katarzyna Wiercińska